Josefa de Óbidos
_-_Josepha_Ayala_(1630-1684)_(50416949808).jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Josefa de Ayala Figueira |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Epoka |
barokowy |
| |
Josefa de Óbidos, właśc. Josefa de Ayala Figueira (ur. 1630 w Sewilli, zm. 22 lipca 1684 w Óbidos[1]) – portugalsko-hiszpańska malarka, jedna z nielicznych znanych malarek epoki baroku[2].
Josefa de Óbidos urodziła się w Sewilli w Królestwie Kastylii-León i w tym mieście 20 lutego została ochrzczona[1]. Była córką portugalskiego malarza Baltazara Gomesa Figueira[3] z Óbidos, który przybył do tego miasta w latach 20. w celu rozwijania umiejętności malarskich. W Sewilli poznał i poślubił Andaluzyjkę, Catarinę de Ayala y Cabrera[1]. Rodzina wyjechała do Portugalii w roku 1634, gdy Josefa miała cztery lata; początkowo osiedlili się w Peniche[1].
Wiadomo, że w 1644 roku Josefa przebywała w Coimbrze, w konwencie Łaski (Convento da Graça), gdzie jej ojciec malował obraz do ołtarza głównego kościoła klasztornego[4]. Pierwszymi znanymi pracami przyszłej malarki są sztychy z roku 1646, które świadczą o dużych umiejętnościach artystki[5]. Przed rokiem 1653 opuściła wraz z rodziną Coimbrę i osiadła w Óbidos[4]. W nowym miejscu zamieszkania Josefa namalowała alegorię mądrości dla Księgi Reguł Uniwersytetu w Coimbrze. Głównym wykonawcą dekoracji był jej ojciec[4].
W późniejszych latach artystka tworzyła głównie obrazy dla ołtarzy kościołów i klasztorów w centralnej Portugalii oraz przedstawienia martwej natury dla prywatnych klientów[6]. Jej autorstwa jest m.in. pięć obrazów w ołtarzu św. Katarzyny w kościele Santa Maria w Óbidos z 1661 roku[2]. W latach 1672–1673 malarka wykonała także prace malarskie do ołtarza św. Teresy z Ávili w karmelickim klasztorze w Cascais[7], a w roku 1679 ukończyła obrazy do ołtarza w kościele Miłosierdzia w Peniche[2].
Jej najbardziej znanym portretem jest obraz Faustino das Neves z ok. 1670 roku, który znajduje się w muzeum miejskim w Óbidos[2]. Duża część jej martwych natur jest przechowywana w Museu Nacional de Arte Antiga[3] w Lizbonie oraz w bibliotece miejskiej w Santarem[6]. Niektóre z jej prac pozostają również własnością fundacji, kościołów i kolekcjonerów prywatnych[1].
Josefa de Óbidos zmarła 22 lipca 1684 roku i została pochowana w kościele św. Piotra w Óbidos[8].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]
.jpg){kind=spacer}
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Trevor Reynolds, museu escola josefa obidos [online], e-josefadeobidos.edu.pt [dostęp 2016-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-31].
- ↑ a b c d Josefa de Óbidos - Óbidos Turismo [online], www.obidos.pt [dostęp 2016-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18].
- ↑ a b Josefa de Óbidos | NMAA Museu Nacional de Arte Antiga [online], www.museudearteantiga.pt [dostęp 2016-07-18].
- ↑ a b c Margarida Elias, A Arte em Portugal: Josefa de Ayala, dita Josefa de Óbidos (1630-1684) [online], A Arte em Portugal [dostęp 2016-07-18].
- ↑ Josefa de Óbidos - Óbidos Turismo [online], www.obidos.pt [dostęp 2016-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18].
- ↑ a b Discover Baroque Art - Virtual Museum - object_BAR_pt_Mus11_7_en [online], www.discoverbaroqueart.org [dostęp 2016-07-18].
- ↑ Paróquia de Cascais [online], www.paroquiadecascais.org [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (port.).
- ↑ Igreja de São Pedro - Município de Óbidos [online], www.cm-obidos.pt [dostęp 2016-07-18].